Via een bevriende kennis heb ik (backstage) kaarten gekregen voor het Duitse Hurricane Festival. Dit open lucht festival in de buurt van Bremen trekt jaarlijks zo'n 70.000 bezoekers. Deze editie staan o.a. Him, Moby, Project Pitchfork, Live, Skunk Anansie en The Cranberries op het affiche. Ik ga echter voor 1 band: Nine Inch Nails!
Stiekem hoop ik in de backstage Trent Reznor tegen het lijf te lopen dus ik neem uit voorzorg een Angels & Agony cd'tje mee. Ik ontmoet een aantal bekenden waaronder een recensent van het muziekblad Orkus, hij heeft een interview afspraak met Nine Inch Nails dus bij hem moet ik in de buurt blijven! Na een lekker ruig optreden van Project Pitchfork in de tent is het tijd voor Moby op het hoofdpodium. Ik heb Moby dan al een paar keer live gezien maar zowel zijn muziek als zijn optredens worden steeds meer mainstream. Ik besluit backstage wat te gaan dwarrelen op zoek naar een glimp van Trent. Het is een drukke bedoening backstage, je voelt dat de grote sterren straks gaan komen, het wemelt van de nerveuze 'starfuckers'. Ook de recensent van Orkus (ik weet zijn naam niet meer) drentelt heen en weer met zijn lijstje met vragen. Ik blijf zoveel mogelijk bij hem in de buurt met mijn cd'tje onder mijn arm. Op het podium is de set van Nine Inch Nails al opgebouwd, de band is nergens te bekennen. Plots roept iemand dat de bus van de band er aan komt, het zou tijd worden, over 10 minuten moeten ze op! De band stapt vanuit de bus direct het podium op, een intro start en voordat we het goed en wel doorhebben zijn Trent en zijn mannen begonnen.
De band laat de festivalweide ontploffen door te beginnen met Head Like A Hole, Terrible Lie, Sin en March Of The Pigs. Er is geen ontkomen aan, right in your face: hier is Nine Inch Nails! Vele grote songs volgen en de set eindigt ingetogen met het schitterende Hurt. Dan wacht iedereen op de toegift, de recensent (die ik geen minuut meer uit het oog verlies) en ik kijken elkaar aan, zullen we vast een goed plekje in de backstage bemachtigen of zullen we eerst de toegift van dit gedenkwaardige optreden afkijken? We besluiten tot het laatste en blijven nog een aantal minuten staan. Dan merken we de eigenzinnigheid van een band als Nine Inch Nails: de band komt helemaal niet terug voor een toegift!
Haastig spoedden we ons naar de backstage, waar zijn de mannen, waar is Trent? Dan blijkt dat de band rechtstreeks van het podium de bus weer is ingestapt, de mensen backstage beteuterd achterlatend, we zien nog net een glimp van de bus... Terwijl de recensent zijn vragenlijstje verfrommelt passeert niemand minder dan Moby mij, ik kom direct in actie en duw hem mijn Angels & Agony cd'tje in zijn handen. Moby kijkt verrast en ik mompel iets onzinnigs als 'Moby! I always listen to your music, please listen to mine!'. Dankbaar neemt hij de cd mee en verdwijnt in de nacht. Mijn emoties schieten alle kanten op, ik heb een geweldig optreden gezien van NIN maar ben toch teleurgesteld dat ik Trent Reznor niet heb mogen ontmoeten aan de andere ik heb wel net een cdt'je van mijn band aan Moby gegeven!
Zal Moby ooit geluisterd hebben? Zal hij ooit 'We are one, We go on' geneuried hebben? Ik zal het hem de volgende keer eens vragen ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten