We spelen met Angels & Agony als headliner op Club Saturnalia in Chicago. De avond ervoor hebben we nog een show in de Tagrijn in Hilversum. Na die show gaan we gelijk door naar schiphol, het schema is strak. Aangekomen op schiphol blijkt ons vliegtuig van Singapore Airlines uren vertraging te hebben. Reinier (in het dagelijks leven werkzaam voor Transavia) regelt wat links en rechts en een tijdje later zitten we met zijn allen in een vliegtuig van de KLM richting de US! Helaas zitten onze koffers in het andere vliegtuig... In het vliegtuig wordt amper geslapen, Fried vind in zijn zakje gedroogd fruit iets wat verdacht veel weg heeft van een vagina.
Eenmaal aangekomen in Chigao wacht Mel ons op, Mel is een lange en tengere gothboy met knalrood haar, hij is sympathiek. We moeten direct door naar de club voor een soundcheck, inmiddels hebben we uren slaapgebrek, geen koffers en dus geen kleding en we missen wat kleine dingen voor on stage. Gelukkig is onze apparatuur in de club geregeld.Na het soundchecken eten we pizza en moeten we alweer terug naar de club om ons voor te bereiden op de show. Vlak voor het optreden komen onze koffers binnen, gelukkig! De spanning was door stress en vermoeidheid naar grote hoogte gestegen. Als we klaar staan om het podium op te gaan is de spanning me te veel, ik moet naar het toilet! Ik kijk om me heen en zie een (niet aangesloten) toiletpot staan... mijn eerste grote boodschap ooit in de Verenigde Staten van Amerika! Door alle vermoeidheid valt Sandra (mijn vrouw) vlak voor ons optreden in slaap, ze krijgt er, tot mijn grote irritatie, niks van mee.
De show gaat goed alleen komt halverwege onze backdrop naar beneden zeilen. Publiek en organisatie zijn tevreden, we blijven nog even feesten maar uiteindelijk willen we naar het hotel. Mel is fanatiek aan het feesten en wil ons nog niet wegbrengen, ik gooi wat niet sympathieke scheldwoorden naar die redneck en hij begrijpt eindelijk dat we het echt niet meer trekken. Als we bij het hotel aankomen blijken we overboekt te zijn, het huilen staat me nader dan het lachen. Mel regelt snel een ander hotel waar we na 48 uur zonder slaap, 2 shows en een vliegreis in slaap vallen.
Ik heb die avond nog een (memorabele) DJ-sessie waarover later meer...
(In mijn beleving had Mel rood haar)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten